Currículum

Poeta, narrador e ensaísta, recoñecido como un dos autores máis importantes da poesía galega contemporánea, pertencente á Xeración dos 80, comezou estudos de Dereito en Santiago e posteriormente licenciouse en Tradución e Interpretación, especializándose en linguaxe xurídica e administrativa. Dende finais dos 80 é funcionario tradutor e coordinador do Gabinete de Normalización Lingüística da Deputación de Lugo.

Cultivou o ensaio e a narración, pero é sobre todo poeta. Pertenceu ao colectivo dos Novísimos, nunha primeira época de poesía ligada ao socialrealismo, con poemarios como Pranto irmán (1973), Verbas violentas na dor da conciencia (1974), premio de Poesía Guimaraes de Portugal en 1973, e Pranto para Castelao vivo e morto (1975), Premio de poesía Castelao de Ourense.

Posteriormente integrouse no grupo poético Cravo Fondo, iniciando unha segunda época creativa caracterizada por un maior e fondo alento épico, con títulos como Antífona da redención (1977) que recolle maioritariamente poemas que xa foran publicados entre 1973 e 1975 no suplemento literario Táboa Redonda que dirixía Ánxel Fole; este libro foi Premio Galicia en 1977 e finalista do Premio da Crítica Española. Posteriormente Rodríguez Barrio publica na editorial Akal de Madrid o libro Herdo e alucinación en Fisterra (1981).

Acada a súa madurez expresiva co poemario Os laberintos da xerfa (1985) co que obtivo o Premio Celso Emilio Ferreiro, de Vigo, en 1984, con prólogo de Manuel Cuña Novás e ilustracións de Reimundo Patiño. Seguíronlle outros títulos como Os aposentos silenciados (1987), que foi accésit do Premio Esquío en 1986; Celebración do gozo (1989, Premio Esquío e finalista do Premio Nacional de Literatura), Alba no muro (1990, Premio Eusebio Lorenzo Baleirón), e Antiga claridade (1992, Premio Martín Codax; Premio Nacional da Crítica Española e finalista do Premio Nacional de Literatura).

Tamén en 1992 publica a antoloxía Torre para os días, que recolle un ciclo revisado que formaban tres dos seus libros e un mangado de poemas inéditos, así como un CD cunha selección de poemas na voz do seu autor. Tres anos despois recibe o Premio de poesía Cidade de Betanzos polo seu poemario Colección de oráculos (1995).

Despois dun delongado e meditado silencio poético, obtén o XXVII Premio de poesía Cidade de Ourense co libro Calado testamento (2011), que é distinguido tamén co Premio Fervenzas Literarias, da USC, ao mellor libro dun autor galego do ano 2012.

A súa obra poética figura en diversas antoloxías galegas, españolas e na brasileira Antología de poesía galega de Yara Frateschi Vieira (Universidade de Campinas, 1996), e poemas seus están traducidos ao español, catalán, éuscaro, francés, inglés e ruso.

Como narrador publicou, entre outros, Chegaron as chuvias, que foi Premio Pedrón de Ouro en 1977, así como os relatos Último soño escuro (S. Publicacións DPL, 1996).

Como ensaísta editou en 1998 o libro Trobar, sobre a poesía medieval galega; A pintura ultravisual de Reimundo Patiño (Ed. C.C. conde Duque, Madrid, 1986); e obtivo o Premio de Ensaio da Universidade de Santiago, en 1974, polo seu estudo sobre a vida e obra do escritor e filósofo galego Johán Vicente Viqueira. É autor, con Darío Xohán Cabana, da antoloxía O mundo de Fiz: Escolma da poesía de Fiz Vergara Vilariño (Ed. Citania, 1995).

Xavier Rodríguez Barrio está considerado un dos máis recoñecidos recitadores de Galiza e como tal leva realizado multitude de traballos audiovisuais para a televisión e a radio. en 1994 creou xunto co músico Luciano Pérez o proxecto e montaxe poético-musical "O son da poesía", labor pioneiro co que deron numerosos recitais por todo o país, así como en Madrid, Barcelona e Portugal, con textos de escritores galegos clásicos e contemporáneos.