Currículum

Tras licenciarse en Dereito en 1968, Carlos García Martínez (Santiago, 1945-2018) vinculouse ao Instituto de Estudios Ga­legos "Padre Sarmiento", onde se formou como arqueólogo, prehistoriador e antropólogo ao carón de mestres como Fermín Bouza Brey, Luís Monteagudo, Antón Fraguas, etc. Entre os traballos desta etapa débense salientar os que reali­zou sobre a arte rupestre galega e as escavacións en necrópoles megalíticas galegas e baixo romanas no Grove, Terra de Mon­tes, Abelleira, Roupar, O Buriz, Bexo, Argalo, etc.

Unha das áreas de preocupación de García Martínez foi a de­fensa e expansión da cultura popular galega e por iso se signifi­cou como un dos impulsores e fundadores do principal centro de antropoloxía e etnografía de Galicia, o Museo do Pobo Ga­lego, no que traballou primeiro como secretario e despois como director ata o seu falecemento. Os corenta anos de vida do Museo do Pobo Galego son indisociables da figura de Carlos como autor intelectual do proxecto. Este inxente labor, sempre acompa­ñado da súa proverbial discreción, aínda lle deixou vagar para practicar a súa finura como escritor e publicista como autor de numerosos traballos de prehistoria, antropoloxía, etnografía e de divulgación cultural. Da súa bibliografía cómpre destacar o libro De alicerces e devocións: unha ollada arredor das orixes, volume misceláneo en torno a Florentino López Cuevillas, Fermín Bouza-Brey, Antonio Fraguas e a arte prehistórica, que a Fundación Otero Pedrayo lle publicou ao distinguilo coma Premio Trasalba no ano 1999.

Polo seu compromiso sen fisuras cos alicerces e co devir do pobo galego e por toda unha vida ao servizo de Galicia e da dignidade humana, Carlos García Martínez foi distinguido, a título póstumo, co Pedrón de Ouro 2018.

(Felipe Arias Vilas)