Foi coñecido como o "segundo cura de Fruíme". Foi encarcerado no convento dominico de Herbón, durante a Guerra da Independencia, e estaba na lista de deportados eclesiásticos e civís ás Illas Canarias en 1820, pero foi excluído a última hora.
Das súas poesías, as máis logradas son aquelas nas que aparecen meditacións sobre a natureza: La mañana en el campo e La entrada del invierno, nas que se combina a preocupación racionalista do neoclasicismo coa nota romántica da emoción da natureza e a paisaxe.