En 1797 foi nomeado deán de Santiago, ostentando este cargo ata a súa morte. Como presidente e representante do Cabido, negouse a pagar a cota imposta polo xeneral francés trala invasión francesa en España. Ademais, pola oposición do Cabido ó partido liberal que estaba no poder, foi encarcerado e desterrado a Canarias en 1821.
Estaba en posesión da Orde de Cabalería de Carlos III.