Obras realizadas

Entre as obras teatrais publicadas dende entón, cómpre salientar as seguintes:
Zardigot (1974), A sonada e proveitosa enchenta do Marqués Ruchestinto no derradeiro século da súa vida (1975), O cabodano (1977), Azos de esguello (1990), Maremia (1996),O son da buguina (1999) Luscofusco (2000), Labirinto da memoria (2010). Unha escolma de textos dramáticos breves ofrécese en Minimalia. 20 pezas curtas (2004). A obra dramática infantil apareceu publicada nos volumes Teatro infantil (O aparello troca tempos, Os ledos chirlomirlos de don Farraco Farraqueiro, A marquesiña encantada) (l988) e Brinquemos ó teatro (25 peciñas para nenos e xoves) (1990).
Do interese de Ruibal pola narrativa ofrecen unha boa mostra a novela Casarriba (2000), e mailos numerosos relatos curtos publicados en prensa, revistas e libros colectivos, moitos deles recollidos no volume De corpo enteiro (1994). Posteriormente, saíron á luz os contos A fonte de Ana Manana, Noite americana e Amor.es.
Os estudos sobre teoría e investigación tamén acadaron a súa atención. Considerables ensaios ou traballos de investigación, moitos deles produto da súa participación como relator e conferenciante en cursos, seminarios ou congresos, saíron publicados en libros e revistas. Un bo mangado deles foron escolmados nos volumes Xogo de máscaras. Escritos sobre teatro galego (2003) e Escena aperta. Escritos sobre teatro (2009). De todos eles, cabe resaltar as achegas “A plasticidade no teatro de Castelao” e “Achegamento ao teatro de Luís Seoane”, no primeiro volume; no segundo, “Mito e símbolo en Divinas palabras”, “A soldadeira: espazo e liberdade”, “Ecos do teatro oriental na dramaturxia occidental”. Porén, o estudo de maior envergadura é o publicado co título Valle-Inclán e o teatro galego. A recepción da obra dramática de Valle-Inclán na dramaturxia galega (1916–1973), editado en 2005 e que obtivo o premio Valle-Inclán nese mesmo ano.
Ao traballo no eido audiovisual co equipo Lupa, cómpre agora engadir o de guionista e director da mediametraxe VertiX (2008)e mais da curta Mamai Fedra (2009). Ruibal tamén é autor doutros guións, algúns deles filmados (Macana de dote, che), televisados (Papá querido, Chacharachada, Aire fresco) ou publicados (Maruxía, Baile de máscaras, Namberguán).
Rexentou as galerías de arte Torques (1975-1979) e Citania (1978), ambas de Santiago de Compostela. Nelas leváronse a cabo mostras de prestixiados artistas galegos (Laxeiro, Seoane, Colmeiro, Torres, Mallo, Castillo, De Dios, Lamazares…) ou foráneos (Picasso, Miró, Saura, Tàpies…), así como actividades artístico-culturais, complementarias ou paralelas, nas que participaron persoeiros relevantes de Galicia (Blanco-Amor, Cunqueiro, Del Riego, etc.) Ademais, coordinou a edición de varias carpetas de obra gráfica de recoñecidos artistas (Laxeiro, Granell, Colmeiro, Dans, Costa, Virxilio, De Dios, Lamazares...) e codirixiu a revista de estudos literarios e artísticos Citania. Artes, letras, espectáculos. Organizou ou comisariou diversas mostras, algunhas das cales itineraron por diferentes cidades europeas (Vitoria, Lorient, Cracovia) ou sudamericanas (Asunción, Bos Aires, Río de Xaneiro, Salvador de Baía)