Estudiou violín no conservatorio de Madrid, onde se relacionou con intelectuais vangardistas que o introduciron no movemento surrealista. Ademais, compatibilizou os seus estudios coa pintura e os seus primeiros ensaios literarios. Ó iniciarse a Guerra Civil, uniuse ó bando republicano e ó final exiliouse en Francia. Posteriormente viviu en varios países de América Latina (República Dominicana, Guatemala e Porto Rico) ata que se estableceu definitivamente en Estados Unidos. Conseguiu o título de doutor en Filosofía na New School for Social Research cunha tese sobre o Guernica de Picasso e exerceu a docencia en varios centros.
Colaborou nos xornais da República Dominicana La Nación e Democracia entre 1941 e 1947, e máis tarde en España Libre de Nova Iorque. A súa primeira obra titulada Arte y artistas en Guatemala publicouse en 1949 e dous anos máis tarde, en 1951, publicou en Porto Rico Isla cofre mítico. Escribiu, ademais, as novelas La novela del indio Tupinamba (México, 1959) e Lo que sucedió (México, 1968), a novela curta El Clavo (Madrid, 1967) e o libro de relatos Federica no era tonta y otros cuentos (México, 1970). Incorporado ó movemento surrealista en 1942, participou en exposicións internacionais a partir de 1947 xunto con importantes artistas como Bretón, Miró, Prabia, Man Ray, Erns, etc. Ademais, realizou exposicións individuais en moitas cidades de Europa e América. Estes son algúns dos seus cadros máis importantes: Páxaro-flor (1945); O vóo nocturno do páxaro (1952); O cabaliño da raíña africana (1963), Volcán de agua (1964); O soño xeroglífico de Carapuchiña vermella (1990), Elexía por Andrés Nin (1991).
En 1995 abriu a súa fundación en Santiago de Compostela, onde se pode ver parte da súa obra.