Obras realizadas

Xa a partir da inauguración do novo edificio, como hospital de Santa María en 1930, tivo o Dr. Vega máis posibilidades. Así, o número de operacións que viña realizando no hospital superaba as catrocentas ao ano.

Por outro lado, o Dr. Vega establecera, con carácter privado, unha clínica cirúrxica na Ronda da Coruña, e máis tarde, levantou un sanatorio na rúa Montero Ríos.

Como médico e cirurxián, Rafael de Vega non se limitou a dirixir e coordinar os servizos do hospital, senón que tivo ao seu cargo o servizo de radioloxía e sobre todo, realizar as operacións cirúrxicas en todas as especialidades, salvo as oculares, que estaban a cargo de Leopoldo Gasalla, senón que ademais atendía o seu sanatorio particular, cultivaba a amizade e, aínda lle quedaba tempo para colaborar en revistas médicas de toda España. Esta faceta publicitaria do Dr. Vega, moi pouco coñecida, iniciaraa en 1913 ao rematar a súa carreira de Medicina.

Dos seus primeiros anos de actividade profesional, en tan difíciles condiciones quedaron as súas memorias; a primeira do ano 1917 Historia de la Medicina de Lugo y su Provincia de Fernando Pardo Gómez, denunciando as carencias de todo tipo e adoptando unha postura de defensa dos intereses dos pacientes, moi na liña do que máis tarde se chamou medicina social.

A partir de 1930, traballando no novo hospital de Santa María, todos os enfermos de beneficencia tiñan a mesma atención que os privados que pagaban as súas estancias.

Ante a lentitude da construción do hospital, construíra el un sanatorio na rúa Montero Ríos do seu propio patrimonio, onde realizou innumerables intervencións.

Medrou a súa fama rapidamente e chegou a ter moito prestixio en toda a rexión, porque aparte de Santiago, que tiña o hospital universitario, as demais capitais estaban nunhas condiciones moi parecidas ás de Lugo.

Nos dous últimos anos da segunda República xa había un ambiente social moi irritado.

Despois do levantamento militar, foi detido e pasou cen días encarcerado antes de que o fusilasen, tras un xuízo sumarísimo cheo de irregularidades e testemuños falsos, no que foi acusado de traizón, pese a non ser militar.

Tivo cinco fillos coa súa muller María Teresa: Rafael, Luís, Santos, Mª Teresa e Mª Luz e 18 netos. Tras o fusilamento foron desposuídos de todos os seus bens e tiveron que irse a vivir a León durante os anos que durou a Guerra. Posteriormente fixaron a súa residencia definitiva en Valladolid. O sanatorio privado do Dr. Vega e a súa finca da rúa Montero Ríos foron incautados polo novo réxime e a súa muller e os seus fillos tiveron que loitar durante moitos anos para recuperalos.