Currículum

Naceu o 15 de xaneiro de 1913 en San Pedro de Benquerencia, concello de Barreiros (Lugo), era filla de Francisco Sampedro Fuente, natural de Villalibre de Somoza, concello de Luyego (León) e de María Antonia Piñeiro Moreda, de San Pedro de Benquerencia. Faleceu, a consecuencia dun accidente de automóvil, o día 23 de setembro de 1996.

Aurora era unha muller moi traballadora, rigurosa, comprometida, segura, ética, disciplinada, intelixente, humilde, orientada a resultados, tanto a curto, como a medio e a longo prazo. Na súa historia de vida atopamos con frecuencia o establecemento de metas retadoras. Adelantada ao seu tempo, rompeu paradigmas e abriu novos camiños no campo da investigación, que contribuiron ao avance da ciencia e ao empoderamento da muller.

Foi unha estudante, constante e exemplar, desplazouse a Madrid no ano 1930, viviu na residencia de estudantes, alí completou os dous anos do bachiller universitario, rama de ciencias, para poder matricularse en ciencias químicas. Carreira que cursou na Universidade Complutense dende 1932 a 1936. Durante o tempo que durou a Guerra Civil, (1936-1939), tivo que interrumpir os seus estudos. Finalizou a carreira na Universidade de Oviedo en xullo de 1941, coa calificación de sobresaínte.

Os estudos de doutorado, realizounos tamén na Universidade Complutense, conseguiu o título de Doutora en Ciencias (Sección de Químicas) o 16 de febreiro de 1948. Aurora, investigou sobre os “Oligoelementos en alimentos españois de orixe animal”, no Instituto Español de Fisioloxía e Bioquímica, “Antonio de Gregorio Rocasolano”, do CSIC, Consejo Superior de Investigaciones Científicas.

As súas investigacións aportaron valor ao estudo dos oligoelementos, minerais de orixe animal: calcio, ferro, magnesio, potasio e zinc, todos eles, indispensables no noso organismo para o seu funcionamento equilibrado e armónico. A partir dos anos cincuenta do século pasado, a investigación científica sobre os oligoelementos de orixe animal centrou o interese de numerosos científicos e laboratorios, de ahí a proliferación de suplementos alimenticios de venta en farmacias, parafarmacias, tendas de dietética e cadenas de alimentación, con diferentes compostos, formatos e marcas comerciais.

A principios dos anos cincuenta do século pasado, a documentación máis antiga, que se conserva no archivo familiar es de 1954, aunque cremos que foi un ou dous anos antes, incorpórase por oposición, como doutora en ciencias químicas, ao laboratorio central de Renfe, a categoría profesional que aparece nos últimos documentos é a de Subxefa de División. Toda a súa traxectoria laboral, excepto periodos curtos de tempo nos que se adicou ao ensino en Boal, Vegadeo e Madrid, estivo vinculada a Renfe ata a súa xubilación. Temos documentada a súa asistencia a numerosos congresos internacionais de química.

Foi becada pola Fundación March no ano 1961, dese periodo de investigación, temos coñecemento de catro publicacións: Análisis espectroquímico de aleaciones plomo-antimonio-estaño. I. Determinación de impurezas; Análisis espectroquímico de aleaciones plomo-antimonio-estaño. II. Determinación de menores constituyentes y Control espectroquímico en la fabricación de baterías eléctricas.