Aínda que naceu en Carballo, o seu pai trasladouse a Cambados (Pontevedra), onde transcorreu parte da súa nenez. Aquí fixo un importante labor social en favor dos mariñeiros. En 1869 iniciou o Bacharelato en Santiago e pouco despois licenciouse en Dereito. En 1885 cesa do seu cargo como secretario xeral da Universidade de Santiago.En 1887 obtivo a cátedra de Dereito Natural da Universidade de Oviedo. En 1883 ingresa no Colexio de Avogados de Santiago, dándose de baixa en 1889. Posteriormente deuse de alta de novo.
A faceta periodística de Alfredo Brañas queda reflectida na súa colaboración con diversas publicacións periódicas como El Eco de Santiago, La Gaceta de Galicia, El País Gallego o La Patria Gallega nas que plasmaría interesantes aspectos do seu pensamento e teoría rexionalista.Tamén cómpre destaca-la súa producción poética. Tanto en galego como en castelán, foron moitos os poemas que escribiu obtendo varios premios en diferentes certames. Destacan Borradores de versos e La Eternidad, publicados en 1881, Lamento (1880), ¡Lembranza!, dedicado a Rosalía de Castro, Brindis a Maruxiña e Aire gallego.Desenvolveu unha intensa actividade como líder social e político en favor do desenvolvemento e progreso dos seus ideais políticos. Destaca unha conferencia que pronunciou en marzo de 1896 titulada Necesidad de la reorganización gremial tratando de probar como o fracaso na orde económica se debe á falta de espírito cristián entre os traballadores.A súa teoría rexionalista recóllese en revistas e periódicos como El Regionalismo, Estudios sociológico, histórico y literario. O seu pensamento e acción política tivo un gran impacto en Cataluña. Brañas seguiu a evolución do rexionalismo en Cataluña intentando instaurar en Galicia documentos e escritos como Las Bases generales del Regionalismo y su aplicación a Galicia, inspiradas nas Bases de Manresa e outros documentos.